«Walters εσύ Superstar!!!».

Έχοντας διαλέξει 2 σημεία απο το Σαββατιάτικο πρόγραμμα της Premier league, με έκπληξη παρακολουθούσα την εξέλιξή τους ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο Livescore.com.

Μέχρι το 43΄που τσέκαρα για τελευταία φορά την εξέλιξη σκέφτηκα «καλά φαίνεται να αντέχει η Stoke. Αφού βγάζει το ημίχρονο 0-0 το +1,25 γκολ στο ασιατικό καλά πάει». Αντίθετα βλέποντας 0-0 και την Everton σκέφτηκα ότι αν δεν σημειωθεί τέρμα μέχρι το 60’ το δυνατό Over 1,5 στα χαρτιά κινδυνεύει.

10 λεπτά αργότερα επέστρεψα να τσεκάρω τα επιβεβαιωμένα ημίχρονα ελπίζοντας κάποιος απο τους Fellaini ή Jelavic να μου είχε κάνει το χατίρι. Αντ’αυτού το 0-1 της Chelsea που φάνηκε στον πίνακα με εκνεύρισε «’Οχι στο 45’» αναφώνησα. «Ας έβγαινε 0-0 το ημίχρονο». Ο εκνευρισμός μου έγινε οργή όταν τσέκαρα για τον σκόρερ.«Ε όχι και αυτογκόλ ρε π...η μου!!!». Και το είχα δει το στατιστικό 2 απο τα 7 τέρματα που είχε δεχτεί η Stoke εντός στα 10 πρώτα μάτς ήταν αυτογκόλ.

«Θα πιέσει για το 1-1 τώρα και θα φάει και το 2^ο ο Tony και χαιρέτα μου το +1,25!!» σκέφτηκα. Μα έπρεπε και στο 45΄και με αυτογκόλ;

Γύρισα σε αυτό που έκανα να χαλαρώσω, αλλά σημάδια αποτυχίας των επιλογών μου υπήρχαν  αριστερά και δεξιά.

Τα λεπτά πέρναγαν χαλαρά ώσπου «έχουμε πατήσει 60-65’» σκέφτηκα έχοντας ξεχαστεί.

«Έλα μωρή Everton» σκεφτόμουν πριν εμφανίσω στην οθόνη του υπολογιστή μου τα σκορ.

Πίστευα ότι ίσως η Stoke κατάφερνε να κρατήσει το 0-1 και πλέον με ανυσηχούσε πιο πολύ το σκορ στο Everton-Swansea.

«Τι στο διάολο δεν μπορεί» έλεγα απο μέσα μου σκεφτόμενος τους Fellaini, Jelavic, Michu.

«Δεν μπορεί ένα τέρμα θα έχει μπεί».

Με το που φόρτωσε η ιστοσελίδα είδα ότι η τελευταία μου σκέψη βγήκε σωστή...εν μέρει.

«Δεν το πιστεύω την τρέλα μου μέσα» ψιθύρισα. «Είπαμε να μπεί ένα τέρμα άλλα στο άλλο ματς». Είχα μόλις δει το 0-2 της Chelsea και απογοητευμένος κλίκαρα τον σύνδεσμο για να τσεκάρω τον σκόρερ...

«Πλάκα μου κάνετε» είπα χαμογελώντας ειρωνικά. «Ούτε στο Manager δεν γίνονται αυτά. Να σε χαρώ αγορίνα μου Walters». Πλέον όλα είχαν τελειώσει και μάλιστα με τον πιο εκνευριστικό τρόπο. «Άντε γειά» φώναξα, «και οι άλλοι στο 0-0 ακόμα, τι στο διάολο έγινε πάλι σήμερα;»

Κατέβασα την σελίδα και άρχισα να serfάρω ανούσια παραμιλώντας για την ροή των γεγονότων στα 2 παιχνίδια που με ενδιέφεραν. «μα να έχεις δεχτεί 9 γκόλ εντός και τα 4 να είναι αυτογκόλ και μάλιστα τα 2 στο ίδιο μάτς και να είναι αυτό που έβλεπα για +1,25; Τι να πώ ρε π...στη μου!»

«..αμ και οι άλλοι δεν έχουν κουνήσει φιλεδάκι!» και απο την πλευρά της λέει η Everton ήταν ο 1^ος σύλλογος στην ιστορία της Premier League όπου είχε 16 σερί παιχνίδια στο γκολ-γκολ.

Το γνωστό «Ύμαρτον» αναδύθηκε στη σκέψη μου.

Διαβάζοντας ένα καλό report της αναμέτρησης σήμερα με ηρεμία πλέον μαθαίνω ότι η προσέγγιση του συμπαθητικού κ. Laudrup ήταν να αμυνθεί σε βάθος και να έχει σταυρωμένα τα δάχτυλα του.

«When Laudrup set his stall out to defend deep, he was essentially gambling on the competence of his defenders, especially his two centre-backs. In reality though, it was Everton’s incompetence in front of goal that allowed Swansea to keep a clean sheet. Swansea City worked overtime to fend Everton off, making 50 clearances – exactly twice as many as the home side.

Although centre-backs Ashley Williams and Chico Flores made 32 clearances between them and the latter was arguably Swansea’s best player, they did ride their luck. Everton were completely dominant in the air. The home side won a massive 71% of their aerial duels in the match and won 65% of aerial duels when competing directly with Swansea’s defensive four. The home team should’ve scored at least one, if not two, goals. Gilt-edged chances were missed by Nikica Jelavic, Leon Osman and Sylvain Distin, and both Jelavic and Anichebe also saw their headers cleared off the line.»

(Αποσπάσματα απο το άρθρο του Akarsh Sharma)

Επέστρεψα μετά απο 20 σχεδόν λεπτά για να τσεκάρω τα σκορ πιο πολύ γιατί με έτρωγε το 0-0 στο Everton-Swansea όχι πλέον στοιχηματικά (αφού ο συνδιασμός είχε ταξιδέψει έτσι κι αλλιώς με ναύλα πληρωμένα απο τον κ. Walters), αλλά από περιέργεια. Το 0-0 όμως στεκόταν περήφανο και επιβλητικό ακόμα.

Ένα ξερό «Α καλά...» βγήκε από τα χείλη μου συνοδευόμενο απο μία γκριμάτσα απορίας-απογοήτευσης.

Η Chelsea είχε ήδη κάνει το 0-3 με πέναλτυ μόλις 3 λεπτά μετά το 2^ο αυτογκόλ και το 0-4 10 λεπτά μετά το 0-3(πλέον το είχα ρίξει στο χαβαλέ). Το κάστρο της Stoke κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. «Λες να τους μάτιασα εγώ;» σκέφτηκα.

Αλλά ο κ.Walters δεν είχε κλείσει ακόμα την παράσταση του. Δεν μπορούσε να αφήσει τους θεατές χωρίς ένα κάποιο φινάλε ρε παιδάκι μου. Να φύγεις απο το γήπεδο και να έχει επέλθει η κάθαρση (όπως στο αρχαίο ελληνικό θέατρο).

Και ναι. Τα μάτια μου γούρλωσαν όταν αντίκρυσα την πληροφορία:

Και τότε ήταν που αναφώνησα «Walters εσύ Superstar!!!».